Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Jun
10
2021 |
przypowieść o poezji
dodany przez Kasia Dominik o godz. 07:35:14 A
A
A
![]() nawet jeśli ją zamordują posiekają jak mięso na tatar nie wykrzyczy: – Jestem potrzebna trwa jakby nigdy nic w pokojach bez światła kartka zabarwiona pokotem litera bledsza od dnia myśl z zagmatwanych fraz alegoria zamknięta w labiryncie niedopowiedzianych słów nie zawoła: – potrzebuję człowieka poezja rodzi się w sercu wersy w melancholii chwili minuskuły tytułu nie poprosi: – przytul mnie nie będzie się płaszczyć – wszak półki zalegają grafomanią odrodzi się ze zgliszczy spalona przez heretyków stalówką uszyta poezja uleci piórem między wersami w idiomie języka odnajdzie sens niemym szwargotem pasji szepnie: – Bądź na wieki pochwalony Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Bezpłodna a jednak brzemi...
Dłonie splecione w modlit...
Horyzont z papieru...
Do wyłącznego użytku ...
Oblicza wiosny (haiku)...
I liście opadły, i miłość...
Marzenie to nasionko, któ...
Pamięć, która przetrwa wi...
Przebiśniegów wiosenna in...
Przedświt nowego życia...
Rozterki świtu bez wschod...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 972 razy. » Dodano 2 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 4 osób. |
Użytkowników Online
|