E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 10:14:26

Stoję na balkonie w sukience zwiewnej
od strony zalewu - słońce groźnie wpada
do granatowej wody. Zaciągam cichutko
zasłony, by nie zakłócić słowiczego trelu.
 
Po ścieżce przeze mnie przetartej
wraca z wędką młodszy brat.
W starym domu, w jego oknie szkłach,
dostrzegam zamyślone tęsknoty
(serce bije się jak ptak).
 
Płyną latawce wierszami – wiatr
muzykant gna. Tam, gdzie młyn uskrzydlony,
sójki i derkacze wylewają żal. Bielą się
brzozy szumiące - siostry dwie. Nie powrócą
szczenięce  zwariowania – Hanka, Kędzierzawy
i psotny Stach. Obraz rozpłynął się i zbladł.
 
Zrywam kwiaty, kocham, jak kochałam
w cieniu drzew  – żem poetka?
Zwykły fart!
 
12. 04. 2020.
©BaMa