E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez grazyna zarebska o godz. 22:17:19

Nigdy nie była mała. Dorosłe dziecko, tylko horyzont
uciekał. Chciała schować
w nim marzenia. Cel rozmywał. Biegła
dalej.

Ławka była bez oparcia, co z tego i tak
samotnie, jeszcze ukradkiem szukała
chusteczki, by wytrzeć morze łez. Świat
dziurawy jak jej problemy, pozostawił ślady, popękany.

Terapie to chwile, proza ma kopyta, rogi.
Coś w niej nie tak chyba, nadwrażliwość, tęsknota
poczucie wartości - brak. Jest romantyczką ,
każdy ma prawo.

Dom ponoć podstawą, opoką dla niej, tor życia.
Poplątane, krzywe, wszystko ma dwie połowy.
Dobro i zło, wybiera to pierwsze, ale
ją nie omija pech, może to fatum.



Grażyna I. Zarębska
fotografia zapożyczona z Google