E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 17:34:13

Wierszem kołaczę do ludzkich serc,
chciałabym słowem duszę skruszyć
o wszystkich skargach i zażaleniach
co księga życia mogła znieść.
 
Oj ty ogrodzie mój tajemniczy
najtrudniej bez ciebie mi żyć -
pod gwiazdami obóz i błogi stan.
Z tej rozłąki pozostał tylko żal.
 
Wciąż pamiętam sad kwitnący,
pod niebem czystym jak łza.
Mały domek i ojcowski czuły wzrok.
Wszystko święte jak dziecka chrzest.
 
Wiatr cichowiejny, wody poranne
ptaki różowe od słońca – któż odgadł
skarb dziewczynki z wiankiem kapłanki.
Wtargnął świat pełen zdrad w świat
 
marzeń czystych – ogród duszy
jest najświętszy niżli rosa
szmaragdowych traw. Jak udźwignąć
mają skrzydła z ziemskich, ciężkich sfer.
 
18.04.2019.
©BaMa
Ilustracja:Pinterest
https://www.youtube.com/watch?v=IIPoM3Tkn00