E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 10:59:37

Coraz częściej odzywa się we mnie
 mała dziewczynka.
Zamieszkałam po sąsiedzku,
by nie czuła się samotna.
 
*
Jej świat, to wyspa uboga
– niebieski śnieg, ukwiecona woda.
Dom pochyły,
Mateńka w koronie z jaskółek,
cztery gościńce
i drzewo z rajskim owocem.


Pamięta razem zsunięte łóżka,
nakastlik z encyklopedią medyczną.
Stół okrągły, jedną miskę - do której
sięgało kilka łyżek.
 
Wszystko przetrwało niejedną zimę:
ława pod oknem, futrzane okrycie.
Psy i zmarznięte ręce, co z trudem
trzymały ciężki tornister.
 
Teraz cisza taka głucha
i ani nutki po harmonii.
Pobyłam chwilę
- dopadł mnie deszcz rzęsisty
i już nie wrócę.
Nie chcę ponownie niczego uśmiercać.
 
Zapełniam dzban bzów bukietem,
bo każdy, to obraz prawdziwy.
Jeśli mam umrzeć,
to na łące pełnej kwiecia
- na moich wierszach.
 
 
24 marca 2014.
®BaMa