E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 07:36:26

 
Czemu się tak szamoczesz
różany krzewie.
 
 
Kobiety górników
nocami piszą wiersze –
tkając wersom mroczne frazy
o codziennych zmaganiach.
Wyglądają  jak czarne kruki.
 
Kobiety górników
sięgają po przykazania
z wiarą o powrót męża.
Pytają o granice cierpliwości
co mądrość im daje.
 
Kobieta górnika bywa
sam na sam księżycem.
Zapala gwiazdy,
Milczy, przełykając niepokój.
 
Kobieta górnika
szykuje dżem i kawę na śniadanie,
czeka w kuchni przy oknie -
zostawiając oddech na szybie,
troski i wady.
 
Kobieta górnika
od zawsze uczy się nie bać.
Kiedy skrzypią schody –
liczy do pięciu, by szybciej zapukał
niezmieniony.
 
 
 
©BaMa
4 grudnia 2016.