E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 13:45:46

nazywał kwiatuszkiem,
tak jak swoją żonę.
Zakwitała
bladą rudością na porcelanie –
kruchej jak ona sama.
 
Nauczyła się być niejedyna.
W chwilach szaleństwa –
miała urodzajne ramiona
i nic nie przeszkadzało,
że nie pójdzie do nieba.
 
Los ze szczęścia bywa często
w sztok pijany.
Wydawało mu się,
że jest bogiem - drugi milczał.
 
Tęsknota jest podobna do śmierci –
ma deszczowe oczy
i niedotlenione myśli.
Przez siedem gór i rzek przenika cisza.
 
22 października 2016.
©BaMa