E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 23:09:35

Murszeje dom niebogaty,
lecz pełen ciepła i dobroci –
odpływa w niepamięć stary okręt.
To nie dom umiera, ale jego istota.
 
Za węgłem sad się schował -
płacze drzewo przy drzewie grubą rosą.
Liście nie mogąc utrzymać żalu,
spadają różańcem prosto w błoto.
 
Jacyś ludzie tu przychodzą,
niejeden pies i kot –
ciekawi tego co się w domu dzieje
w niedomknięte drzwi wścibiają nos.
 
Ujrzałam dziewczynkę na progu
z lampą naftową – Anioł dyżurny?
Kto dziś taki dom pamięta – tato
i mama, ale ich już nie ma.
 
13 października 2016.
©BaMa
Foto z własnej galerii