Artykuł: Diagnoza - E-Literaci.pl

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Konkurs- "Wielkanoc u poetów"♦W A Ż N E!♦WIERSZE, KTÓRE NIE LUBIĄ CZEKAĆ♦Haiku - Warsztaty Jadwiga Pławik♦1000 Rocznica Koronacji Bolesława Chrobrego♦JAK DODAĆ WIERSZ♦Podsumowanie roku 2024 WSPARCIE DLA Dziennika Literackiego E-Literaci.pl♦ZMARŁA BARBARA ALICJA MAZURKIEWICZ♦Wybieramy wiersz miesiąca♦20 Rocznica śmierci św. Jana Pawła II♦

Oct 13

2014

Diagnoza

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 21:31:04

Jest ciepła noc. Taras szeleści pachnącą jesienią - wiatr potrząsa drewniane kołatki, niesie z południa na północ dźwięki. Ma siłę, a ja ból w okolicy mostka i świszczący oddech.
Na huśtawce rozsiadło się zmęczenie, próbuję je ukołysać.

Ktoś by powiedział, że mam wszystko – dom, rodzina itp.
W miarę spokojnie wiodę życie, jednak przysiadł strach na ramieniu. Nie daje usnąć, jeść, czy skupić się nad czymś konkretnym.
Każdy próbuje być reżyserem własnego losu. Mogłabym, jak wczoraj – pisać banalne wiersze, układać na księżycu marzenia, ale zrobiło się tak bardzo poważne…

W świecie, w którym od czasu do czasu bywam - mało kto wie, że istnieję.
Bez makijażu nie poznaje mnie nawet mój mężczyzna. Dzisiaj powiedział, że nie powinnam bać się śmierci - „w końcu wszyscy musimy umrzeć”.
Można odejść, artyści też umierają – jest moda na guza trzustki i wolność twórcy.
Tak bardzo chcemy być tajemniczy, że ukrywamy się za niematerią. Nawet kotu, kiedyś byt się skończy. Pomiędzy religią, a życiem jest człowiek.

Przymykam oczy i milczę, wszystko odpoczywa od niespodziewanego.
Jutro może się zdarzyć, że przeżyję pomyłkę.

Jest tyle kobiet we mnie, a ciągle mam jednego anioła.

13 października 2014.
®BaMa

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Barbara Mazurkiewicz