Artykuł: Jesienna zaduma (w altance)

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Wybieramy Poetę Roku 2025r.♦POETYCKIE ZADUSZKI♦ODESZLI♦Portal E-Literaci Odwiedziny naszych Czytelników♦Maria Konopnicka 114 rocznica śmierci♦Wybieramy wiersz miesiąca♦Urodziny Teresy Tomys♦Porozmawiajmy♦PLEONAZMY♦Urodziny Jadwigi Łowkis vel babajagi♦

Nov 04

2025

Jesienna zaduma (w altance)

dodany przez Jadwiga Lowkis o godz. 11:50:50

Czas w kropli słów powoli się rozpuszcza,
liście drżą wilgocią i wspomnieniem lata.
Zagubiony pająk wędruje po cieniu,
biedronka cicho przystaje na trawie.

Wśród przyrody unoszą się myśli przemijania -
tęsknota za latem wciąż cicho pulsuje.
Jesień, późna i szara,
zgubiła barwy snu,
pozostawiając ciszę i złoto opadających liści.

Wiatr przemyka między gałęziami,
jak niewidzialny posłaniec czasu.
Każdy liść, który spada,
jest małą opowieścią o tym, co minęło.

Słońce, coraz niżej,
maluje długie cienie na mokrej ziemi.
Chwila staje się ciężka od wspomnień,
lekka od niespełnionych marzeń -
i pachnie oddechem przemijającej pory roku.

A w altance - spokojnie, prawie niewidocznie -
przemija świat,
i ja z nim,
w zadumie nad tym, co było
i co nie wróci.

Jadwiga Łowkis
monit własny - wiersz powstał do grafiki

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Jadwiga Lowkis