E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 14:13:52

Za oknem świta, niebo błękitnieje, 
gdy senne dłonie zapisują myśli, 
a ostrość pióra sączy dawne dzieje. 
Lecz kartka milczy. Czyżby ciszę wzniośli, 
kiedy atrament puste słowa sieje? 
  
Patrzę na jabłoń, która nie więdnieje, 
chcąc poczuć zapach sadu latorośli. 
Przesiąknąć wiatrem, kiedy szumią knieje 
i płodzić wiersze, bez gdybania „jeśli”. 
Czy sens odnajdę, kiedy dzień zwątleje? 
  
Już nie pojmuję, czy to czas płowieje, 
a może ludzie, którzy nie dorośli, 
są winni temu, że piekła wierzeje 
stoją otworem dla poety-cieśli?! 
Kiedy tak dumam, Bóg się ze mnie śmieje. 
  
Kasia Dominik 
zdj. Pixabay
* Pentastych