E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 16:18:58

Poranki, kiedy góry witały nas szeptem. 
Oddech ziemi, rosę perlącą się na źdźbłach traw 
i Twoje wymowne spojrzenie. 
  
Nasze długie rozmowy, 
wędrówki przez myśli i marzenia, 
słowa płynące wartkim potokiem śmiechu. 
Nauki, że życie jest drogą przez góry, 
pełne ścieżek, które sami musimy wybrać. 
Blask słońca wschodzący nad szczytami, 
ciepło promieni na zziębniętych dłoniach. 
  
Kiedyś nic nieznaczące chwile, 
teraz są wszystkim. Noszę je w sercu 
i chociaż jesteś tam, dokąd nie sięgnę, 
nie przestaniesz być częścią mojej drogi. 
  
To dzięki Tobie, tato wciąż idę dalej. 
  
Kasia Dominik 
zdj. Pixabay