E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:31:16

Twoje spojrzenie blaknie z rosą
i rozmywa się rano we śnie,
który znikł z wyprzedzeniem. Dotyk,
zapach, dźwięk głosu jak ulotna
myśl pieszcząca twarz uśmiechniętą,
ocierają skroń niby to wiatr –
skądinąd dojrzale i czule –
spłoszony możebnie cicho
chwilą oddechu. Nikniesz we mnie
jak atrament wyschły. Daremnie –
czujesz, że wzrokiem w zieleni łąk
tonę niczym w zdjęciu z zeszłych dni,
choć z dawna jesteś już gdzie indziej.
W kropli źrenicy spadłej z rzęsy.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay