E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:26:10

Żadna ze mnie poetka! Jeno myśli złote
zapisuje na fiszce, której czas nie skruszy,
żeby słowa niknące w nieśmiertelnej duszy,
w zapachu macierzanki przemycić na potem.
 
Znakami zapytania i morza błękitem
błogosławię łzę, którą wiatr w tuszu zanurzy.
Pragnę uwolnić wenę od nocnych katuszy,
lecz nie wiem czy podołam… Co czynić mam zatem?
 
Spróbuję okruch siebie, bez plamienia kartki,
uwiecznić alegorią. A resztę, trzy czwarte,
rozsypać po gwiazd brzegi tam, gdzie snu nurt wartki.
 
I tylko tyle mogę. Życie przeto marne
nazbyt za szybko gaśnie. Toli w oczach matki,
kiedy dziecię zasypia, dni są tynfa warte.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay
* Nawiązanie do cytatu: Iz 40-66