E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:39:03

Przybliżam drogę do przeżycia chwili,
zrzucając jarzmo bólu i cierpienia.
Już się nie boję uszczęśliwić
słów nieprzytomnych, aby sens zmieniać.

Jedni się rodzą – inni umierają,
a ja wciąż jestem dziewczyną z sąsiedztwa
z nadzieją niczym niezachwianą,
z uschniętą różą, która zakwitła.

Niepowtarzalność nocnego natchnienia
wylewam z siebie przy blasku księżyca,
by myśli, w których powątpiewam,
napełnić wiarą nie do zabicia.

Układam wersy w martwicy objęciach,
spisując biogram wiersza bez początku.
Chcę uszczknąć gwiazdom krzynę szczęścia,
nim zniknę cicho i powolutku.



Kasia Dominik
zdj. Pixabay