E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:50:52

Życie, które znam, nie jest wiosną,
nie pachnie fiołkiem, ani bzem.
Jest naznaczone łzą przedwczesną,
blaskiem ogarka i ostem.

Ma dziwny posmak – gorzki piołun,
wyrwane z czasu traci sens.
Pustoszy myśli niczym tajfun,
Wyrywa z gardła przaśny kęs.

Bywa spłoszone dnia udręką,
niepowtarzalne w cząstce snu.
Spóźnione często jest poręką
dla tych, którzy wciąż łakną tchu.

W amfiteatrze bezmiaru chwil
kradnie ostatni świtu blask.
Gestem niemych słów, zielonych mil,
w zaświatach wiersza szuka łask.

Życie, które mam, to gila śpiew,
to polne zioła, zboża kłos.
To cierń agonii i bólu siew,
ale i szczęścia pełen trzos.

Kasia Dominik
zdj. Pixabay