E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:20:28

Ile potrzebuję wcieleń?
Czy jedno życie to za mało?
Belki krzyża i koronę z cierni
dźwigam od lat.
Abstrakcje logiczne Wójcickiego
nie są mi obce.
Jednak brak mi odwagi,
więc odłożyłam je na jutro,
które wciąż się spóźnia o sekundę,
może dwie.
 
Chwilami odpuszczam bez słów,
skromność jest siostrą pokory.
 
Ale zwątpienie potrafi zmaltretować,
i obietnice pozostające
w zamyśle.
A co z czynami?
Upadły po trzykroć… pod ciężarem
kłamstwa, znieczulicy i obłudy.
Mamona na ołtarz wystawiona
i Ave, Cæsar, morituri te salutant*
z widokiem na śmierć.
 
Mrowie prawych, dobrych i myślących
przysposobiłam
i wiem, że mają rację.
Wszak nie pojmuję, po jakie licho milczą?…
 
Nigdy im nie dorównam – ale spróbuję,
choć sił coraz mniej
i koniec bliski.
 
Lecz póki atrament w kałamarzu
piórem
walczyć będę.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay