E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:22:03

Nim podomykam myśli, o przyszłości marzę,
aby w pamięci bliźnich, w przyjaciół ramionach,
być wspominaną Kaśką, która opleciona
w słowa porozrzucane, zasnęła w gwiazd aurze.
 
A kiedy wątłe dłonie i pióro pomięte,
mojra nocy zatrzyma na rogatkach duszy,
zanim cierpienie ciała zdąży szczęście skruszyć,
pragnę na lasso słońca pochwycić wiatr jeszcze.
 
Ufam, że z dobrym Bogiem, pośród drzew we dwoje,
przeczytamy życiorys, w którym nie brakuje
radosnych chwil z matulą i jej spojrzeń czułych,
które ukryłam w wierszu z anielskim spokojem.
 
I ciągle mam nadzieję, że szara codzienność
ubrana w barwy tęczy, zniknie wraz z tęsknotą
za dziecięcą krainą – azylem uroczym,
i że po drugiej stronie tata będzie ze mną.
 
Nim to jednak nastąpi, w zórz szkarłatnym tłumie,
wsłuchana w zew wszechświata wieczór i o świcie,
pokornie patrząc w niebo, śmierci w twarz wykrzyczę,
że życie ukochałam – inaczej nie umiem.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay