E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:00:45

Byłam dzieckiem,
śniłam
uciekając przed gradem bomb.
 
Wsłuchana w głuchy płacz i szept:
tędy, szybko,
uważaj, schyl głowę,
nie nadepnij, chwyć za broń,
wstawaj już pora.
 
Ludzka dłoń zabija życie
bez mrugnięcia:
stosy niekompletnych ciał,
z których nawet kości nie zostały.
 
Słowa podążały wzdłuż okopów:
Ojczyzna, Bóg,
niepodległość, wolność,
dom, tęsknota,
modlitwa o noc bez kuli.
 
Tuż obok, ktoś wydał jęk,
patrzyłam:
ginęli niezawinienie,
bezimiennie.
 
Pragnęłam przetrwać,
zaświadczyć potomnym i kolejnym,
że nigdy nie jest raz na zawsze,
że bohater to zwykły człowiek.
 
Jestem dorosła,
nadal śnię
podziwiając czyste niebo.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay