Dołącz Do Nas
Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Na forum:
|
Oct
31
2022 
|
Wtedy drzewa nuciły razem z nami
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 06:51:51 A
A
A
 a my, jak gdyby świat się nie kończył - dzisiaj dwa znicze ogrzewam w dłoniach. Grób pogłębiony, teraz to wiem, że drugie miejsce oczekiwało. Wierzby przydrożne łączą się w smutku dzisiaj jak gdyby głośniej płakały. Nie widzą ciebie tylko samotność, długie gałązki leżą na ziemi - szukają śladu. Ponad cmentarzem łuna się ściele, tysiące modlitw niesie do nieba I nadal wierzę, że pośród chmur prowadzi droga na końcu której... Zimno mi, ciało krzyczy cierpieniem, grymas na twarzy, spojrzenie szuka, a w środku ból i płacz bezgłośny. autor: Jadwiga Bujak-Pisarek 31.10.2022r Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Szaro za oknem, dzień len...
Tyle się dzieje...
Moja wena...
Każde miejsce szepcze two...
Może tam piękniejsza jest...
Kiedy będziesz szedł...
Posłuchaj...
Dobrze że jesteś...
Wchodzi w nasze życie...
Wybaczanie...
To ten czar...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 429 razy. » Dodano 2 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 1 osób. |
Gości Online: 15