Artykuł: Inne niż poprzednie

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦Ogłoszenie♦Warsztaty♦Urodziny Ewy Fronk♦BARDZO WAŻNA INFORMACJA♦ANTOLOGIA IV - 2013.♦Nagrody i Odznaczenia♦PIESZO METREM DOROŻKĄ – Antologia III♦

Oct 09

2022

Inne niż poprzednie

dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 07:34:21

Wjechaliśmy do Lubaczowa
i jak za każdy razem
rozdzwoniły się dzwony
na Anioł Pański.

Już bym Ciebie
wzrokiem wypatrywała,
w dłoniach bukiet kwiatów,
a gdzie Ty kochana gdzie?

Dom ładny i chociaż mąż Twój
wita nas uśmiechem,
słońce skacze promykami,
psiak merda radośnie -
tak w nim pusto Basiu.

Twój pokój, okno,
z półek pachną książki -
fotografie, jakby ich przybyło
i tylko kawa nie zmieniła smaku.

Wieczór był pięknie przygotowany. W bibliotece zebrało się jak to na Basi spotkaniach ponad 20 osób. Pani Dyrektor poprowadziła spotkanie, młodzież czytała Basi wiersze, w tle słychać było delikatnie płynące melodie, które otulały to miejsce i nas zatapiających się dobrze znane wersy. Młodzież czytała tak, że i mój wyraz twarzy mówi o ciągłym wzruszeniu, łzy, ale nikt się temu nie dziwił. Druga część należała do E-Literatów. Na wstępie opowiedziałam przybyłym czytelnikom Basi poezji o nas, o tej drugiej Basi. Jako Nauczycielu zasad dobrej poezji, jako Człowieku, który bez ograniczeń rozdawał dobro, chociaż prowadzone twardą ręką. Dzięki Jej zasadom, dzisiaj jesteśmy znani w świecie i zdobywamy szacunek u znawców poezji. Obraz Basi jako Redaktora Naczelnego Dziennika Literackiego E-Literaci.pl był innym obrazem, bo nikt z Lubaczowa nie jest naszym członkiem i znali Basię jako mieszkankę Lubaczowa i Poetkę. Czytaliśmy nasze wiersze nagradzane oklaskami na zmianę raz ja, raz Włodek Nikonowicz. Atmosfera była cudowna, jednak wcześniejsze spotkanie przy Basi grobie ( byliśmy z kwiatami w czwórkę; Mąż Basi, Włodek, mój małżonek i ja, przed spotkaniem w bibliotece) i wiersze czytane przez młodzież, oddawały ducha ogromnej straty, która unosiła się w powietrzu. Przeżyliśmy to rozstanie kolejny raz, a nasza poezja była uwieńczeniem, szacunku, przywiązania i na swój sposób miłości braterskiej do człowieka, który jak kilka razy wspomniałam - zebrał, poprowadził i wypuścił w świat rzeszę poetów. Na końcu Nasze wiersze przekazałam Pani Dyrektor i zostały w "Kąciku Pamięci Barbary Alicji Mazurkiewicz" Wierzę, że to co się wydarzyło podczas tego wieczoru zostanie w pamięci Lubaczowian. Będąc przy grobie Basi, kiedy panowie cicho rozmawiali o toczących się wydarzeniach tuż obok, na Ukrainie, mogłam opowiedzieć Naszej Redaktor Naczelnej o Nas, o tym, co czujemy, co staramy się robić i, że liczba czytelników portalu nie spada. Przyrzekłam też że z godnością i szacunkiem w sercu poprowadzę Dziennik dopóki sił mi wystarczy. Głaskałam jej zdjęcie i wydawało mi się, że się uśmiecha, aż Józek powiedział bo widział ( nie słyszał ) mój monolog " podjedziemy do domu, to dam ci Basi zdjęcie, które tu jest" i mam to zdjęcie, kilka książek, które też mi przygotował. W sobotę o 7-mej byliśmy na mszy św. Odprawiał ją Biskup w koncelebrze 4 kapłanów. Komunia w intencji Basi i świeczka o wstawiennictwo. Księga w Konkatedrze, wpis z prośbami. Mały spacer uliczkami Lubaczowa, delikatne zakupy, hotel i powrót do domu. Tak jak marzyłam, udało nam się spełnić. Tylko to stanowisko Redaktor Naczelnej tak trudno będzie mi przyswoić, bo nigdy bym nie pomyślała, że kiedykolwiek to nastąpi. Teraz wszystko będzie prawnie, a jak wspomniałyśmy moje słowa z Panią Dyrektor biblioteki - trzeba pozwolić Basi odejść a w sercach pamiętać o modlitwie za Nią. Ławeczka od nas stanie przy grobie, ładna widziałam bo przy każdym obok już jest czarna, ze skrzynka pod siedzeniem , w której będą potrzebne rzeczy, żeby Basi grób był zadbany, jest, i to w tym całym żalu, było powiewem pozytywnym. Basia Nasza spoczęła w ładnej alejce, wybrukowanej ładną kostką, z każdej strony otoczona ładnymi pomnikami, nic nie przypomina miejsca z dnia pogrzebu. Pomnik ma jasny, lekki -mozaika szarości na jaśniejszym tle, tablica czarna, napis biały. Tylko za szybko BASIU, za szybko.

Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek