E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 04:51:47

Dotyk twój, który północ do mnie przywołuje,
leczy złamane serce i koi zgubne bóle.
Jak lilia delikatne, śpiących powiek drgnięcie,
w tepidarium twych dłoni, pulsuje z przejęciem.

Muśniecie twoich warg, które upaja słodyczą
rozkosz dzikiego łona, jest ust zdobyczą.
I męskość w kobiecości, świątynia oddania,
niech płonie namiętnością, w pieszczotach się słania.

Nocy pełnię posiądę i stu gwiazd srebrzystość,
które tkwią w przytuleniu, by znikła niepewność.
Niech aksamit rąk twoich błądzi po mym ciele
z miłością niepojętą. Czy pragnę tak wiele?



Kasia Dominik
Obraz: Monika Luniak