E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez grazyna zarebska o godz. 21:30:49

odkąd zabrakło matki
zapach pustki unosił miłość
wydrążyłam korytarz
w codzienność wciskałam siebie

dzień za dniem za cienką linią
malowałam w pamięci twoją twarz i ręce
błahostki były także bardzo ważne

omijał mnie pełen trosk twój wzrok
za drzwiami rozpamiętywanie a echo
mówiło o czułości

popłynęła nie jedna łza i zastygała na twarzy
na końcu długiej kolejki postać namalowana
moją samotnością
ostre łokcie rozpychały
delikatność która mimowolnie pochylała głowę

nie doczekała wymarzonej uwagi
mijały pory roku
dzisiaj jesień zadomowiona na dobre
nie spogląda do lustra

powraca do ideału którego nikt nie zastąpi

G.I.Zarębska