Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
|
Jan
14
2022 |
Tu pieśń poetów nieustannie płynie
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 14:10:44 A
A
A
![]() Jeszcze błądzę z pochyloną głową, biegnę do Ciebie i wracam nadzieją. Ty już wiesz jakie będą słowa, pocieszeniem, czy wyrokiem złym. Gdyby się wsłuchał jak szepcze poezja, słowami miłość mnoży się i dzieli. Zrozumiał dzieło rąk niesione jak wiano i niema innego miejsca gdzie ona chce żyć. Autor:Jadwiga Bujak-Pisarek 14.01.2022r Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Pomiędzy jednym a drugim ...
Na wzór Świętego Mikołaja...
To były małe dłonie umia...
Tylko echo powtarza wysta...
Coraz mniej twoich śladów...
Zawsze pod rękę...
Z końcem jesieni...
Przyjaciółka cisza...
Przychodzą znikąd...
Nasze przerwy pachniały c...
A ich dłonie bruzdami pok...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 450 razy. » Dodano 1 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 2 osób. |
Użytkowników Online
Gości Online: 5Brak Użytkowników Online Nieaktywowany Użytkownik: 0 Najnowszy Użytkownik: ^Jadwiga Lowkis
|