E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 19:51:11

Choć jesteś tak blisko,
to twoje serce jest bardzo daleko.
Kiedyś naszym punktem zapalnym
była ekstaza wirujących zmysłów,
szelest satyny budzący zmysłowy nastrój,
przyspieszony oddech tonąc w źrenicach,
gorączce szaleństwa przepełniające
ciała rozkosznym upojeniem na wskroś.
Seksualnie naładowani ulatywaliśmy
wyrafinowanym dotykiem do raju.
A teraz?… Miłość została zamordowana.
Makiaweliczny gwarancja nie przewidziała,
że dwoje to jeszcze nie para.
.
Spójrz w moje oczy i przeczytaj,
co mam ci do powiedzenia:
nie można zmusić do miłości,
nie ma takiej siły.
Nie ma już błękitnego nieba nad nami,
słońce już nie świeci o poranku.
Żałobny kir rozpostarł skrzydła,
na których odlatujesz w zapomnienie.
.
Kiedyś byłeś dla mnie wszystkim
teraz jesteś mglistym wspomnieniem.
Jednak mimo wszystko i wszystkiego,
gdziekolwiek będziesz, serce moje będzie.
Ono odnajdzie drogę do ciebie zawsze,
nawet gdy w labiryncie Minotaura
zatracisz się szukając wyjścia.
Wówczas wspomnisz dziewczynę,
która z promieni słońca uśmiech szyła,
na liściu wyznanie miłości zapisała.
.
Zatęsknisz to tej, która była ci światem,
gdy przy pustym stole ostaniesz się sam.
Myślami powędrujesz naszymi ścieżkami,
będziesz czytał wiersze pachnące jaśminem.
Zapragniesz zszyć rozprute uczucia,
posklejać roztrzaskany dzban słodyczy.
A wszystko na próżno, nie ma już nas!
.
Wyrwałam cię z duszy, wymazałam z myśli,
idź precz zmoro przeklęta, przepadnij.
Przepadnij w sympozjum (nie)pamięci,
w którym nie ma już widoków
na przyszłość, szans aby rozłąka zbliżyła.
Precz z mojego serca, duszy i z ciała.
.
Kiedyś zatęsknisz wspomnieniami
za życiem dziewczyny,
bez której jesteś martwy.
.
Kasia Dominik
obraz: Monika Luniak