E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 19:37:48

 
Stąpam boso, by nie spłoszyć
spokoju w bezkresie lawendowego
aksamitu. Zapach zniewala –
mam wrażenie, że cofam się w czasie.
 
Najlepiej usiąść na środku pola
i delektować się tym całym bogactwem –
słuchać, jak trzmiele spijają fiolet i błękit.
To jest uczta dla ducha i podniebienia.
 
Na miarę Prowansji, niech światło
we mnie jeszcze nie umiera,
niech wzlecą motyle - bo cóż może
być piękniejsze od miłości.
 
Właśnie tutaj, znajduje się kraina
snu i metafory, raj nieograniczony.
Uczyń mnie Panie nieśmiertelną,
być aniołem to najwyższa cena.
 
____________________________

26.06.2019.
©BaMa
 
https://www.youtube.com/watch?v=c4RIPjk6Jh4
/wiersz do antologii pt. „Obcowanie”/