E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 17:02:15

Miała własny świat i akompaniament,
a kiedy ojciec przegrał w karty akordeon –
długo płakała dziewczynka na drabinie.
 
Konwulsyjnie wbijała palce w cokolwiek –
byle mógł usłyszeć  szaleństwo
zabawne, harmonii czysty ton.
 
Prawda była jedna, bez względu na prawdę.
Próbowała przekrzyczeć  czas, który zamarł
ale słowa rozwiewały się w powietrzu .
 
I gdy już dorosła, śliczna chciała artystką być
lecz  serce  zadrżało na widok muzyka.
Wędruje jemu wierna, zamyka oczy i słucha.
 
10.02.2018.
©BaMa


https://www.youtube.com/watch?v=Of4mOz6NKN4