Artykuł: *Dom wschodzącego słońca

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦Ogłoszenie♦Warsztaty♦Urodziny Ewy Fronk♦BARDZO WAŻNA INFORMACJA♦ANTOLOGIA IV - 2013.♦Nagrody i Odznaczenia♦PIESZO METREM DOROŻKĄ – Antologia III♦

Jan 20

2018

*Dom wschodzącego słońca

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 23:46:11

Znowu odjazd w pokrzyżowane drogi.
Opuszczamy babcię - jej czujne serce,
ręce co wiły przelotnym ptakom gniazdo.
Mówiła, że w rzeczach małych są rzeczy wielkie.

Wszystko przez matkę, która chciałaby
dotrzeć do końca każdego początku.
Poczekalnie, noclegi. Przez chwilę postój
w jakiejś pętli. Czysta proza – dalej nic.

Mówią, że „tamtej baby już nie ma” –
dopiero co uczyła o krążących chmurzastych
aniołach i śmiesznych ptakach - z tym tutaj
dość krucho. Pod butami beton, szelest dni.

Wielki wiatr hula, roznosi śmieci - można być
kim się nie chce, ale jak można patrzeć na to,
czego nie ma. Miasto to dżungla, zieleń brudna.
Nienawidzą, nie wiedzą co czynią bez Boga.

Kto ma taką moc, by duszę odnowić.
Wszystko ma swój czas - tak, więc poczekaj
aż dorośniemy i trafimy bez mapy sami.
Pozbieramy kryształki cukru rozsypane kiedyś.

Cieknie czas z wiecznego pióra.
Pisz, niech nie pryśnie baśń prawdziwa.
W imię miłości zrobi się wszystko samo,
jeszcze zakręcisz w młynku pachnące ziarno.

Wypijemy z najcieńszej porcelany
pod największym orzechem dziadka. Opowiesz
o złotych żukach na szmaragdowych liściach.
Tylko obiecaj, że będziesz widzialną.

Babciu…

21.01.2018.
©BaMa

https://www.youtube.com/watch?v=ebjxgJzzwp0

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Barbara Mazurkiewicz