Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Feb
28
2017 |
Allegory
dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 23:21:05 A
A
A
Nadchodzi postne przedwiośnie - pojawiają się ludzie o jednym wyrazie twarzy, kilka łez i parasolki. Potrzebujesz kogoś, kto wyciągnąłby z depresji, podniósł z ziemi, albo wyprowadził jak psa. Wielki świat przerzucony przez spokojny ocean zjada małe rybki zapanierowane na śmierć – nie o to w życiu chodzi, by dać się złowić, ale posłuchać jak bije cudze serce i czego chce. Pustych słów nawiało w sieci – fale uderzają o skałę, słabnie wiatr. Popielaty horyzont i bezpańska samotność. Zanim wiosna jaskółką zapuka, poeta wierszem zabarwi bezdroża, a swe ciało odda słońcu na żer. 28 luty 2017. ©BaMa https://www.youtube.com/watch?v=kf_FvhVAdUY Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Barbara Mazurkiewicz
Dołaczył/ła: 17.04.2010 21:22:39 Miasto: LubaczówData urodzenia: 1954-07-05 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Gęsiareczka...
Koronkowe widzenie ...
Powierzenie ...
W ramach wyobraźni...
Po tamtej stronie powietr...
Podeptać ciszę...
Autoportret III...
Boso...
"Zagrody nasze widzi...
Mój Anioł Stróż w opałach...
Nie unikam myślenia o Tob...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 1146 razy. » Dodano 6 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 5 osób. |
Użytkowników Online
|