E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 08:05:03

Mogłabym być twoją kochanką, Lubacz –
do kogoś trzeba należeć, tym bardziej do rycerza.
Recytuję ciebie w sercu, w myślach śpiewam.
Wdeptuję przedawnienia.
 
Rdzawy październik wykruszył już kwiaty,
a ty taki nieugięty, nie biegniesz za mną wzrokiem,
nawet nie zazgrzytasz.
 
Kurczę się cieniem pośrodku miasta:
żona łatwowierna, matka uciekiniera, poetka nieudolna -
przez moment wiarygodna.
 
 Na Wzgórzu Zamkowym wiatr zawodzi,
przekrzykują się krakaniem drzewa.
W skostniałych pajęczynach zwisają motyle –
śnią, chociaż ich już nie ma.
 
Horyzont zamknął się sennie. Gaśnie szept płomieni,
a wszystko to łączy ta sama, lubaczowska  ziemia.
 
5.10.2016.
©Barbara Mazurkiewicz