E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 23:30:35

Z Tobą każda wiosna pachniała inaczej,
jaskółki zlatywały się pod dachy.
Drżącą ręką nalewałaś mleko do blaszanego kubka,
smarowałaś chleb znakiem krzyża.
 
Dzieci ucichły, zastygły ścieżki
i przydrożne kapliczki.
Takie to wszystko nie twoje, nie moje,
nie nasze kwitnienia chabrów i dzikiej róży.
 
Niebo ma kolor groszkowy - życie czeka
na polach, a Ty wędrujesz z narzuconą czernią
granicą wolności, żeby łatwiej było mi pisać?
Nie wygaszam żarówki – układam tomy.
 
Czasem wpadasz, kiedy modlę się do starej jabłonki,
albo do wierzby – tej najbardziej płaczącej.
Jakże są blade listy z Coventry
i  ja cała w odbiciu wody. Mamo…
 
o najpiękniejszym imieniu.
 
24 maja 2016.
©BaMa