E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

Śmierć jest tym samym co narodziny,
misterium natury.
Marek Aureliusz


Nadchodzi ósmy dzień miesiąca,
odkąd cię pożarła – bez wątpliwości
była kobietą.
 
Ty, który mówiłeś, że jestem doskonała -
odszedłeś przed czasem, czas przyniósł
zmarszczki na mojej twarzy.
 
Marcowy pejzaż na nowo wyrasta -
widzę postać we mgle na krótko,
by oddać się pamięci.
 
Jak tu żyć, gdy zimno w trzewiach -
codzienność spłyca się i rozwadnia.
Pora wstać, otrzepać łachy wiosną.
 
Zmieniłam się żeby przetrwać,
zapuszczam paznokcie w jałowej ziemi –
po cóż było o nią walczyć.
 
ś.p. ojcu w szóstą rocznicę śmierci
 
2 marca 2015.
®BaMa