Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Nov
28
2014 |
Najwięcej mnie w moich wierszach II
dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 20:41:35 A
A
A
Nie poznasz drogi, jeśli nie zmierzysz jej własnymi butami. Dookoła śnieg – mam pod wiatr i czarny scenariusz, którego koniec powinien zaprowadzić do happy endu. Granatowieje w polu widzenia, wyrastają karłowate drzewa. W promieniu dwustu rzutów kamieniem – wszystko zamarza. Gadam do psa i sobie odpowiadam, bo kiedy słyszy jest mi raźniej. Godzinę wcześniej szedł pijany – trzymał się za nos złamany. Lubię gry, więc ciągnę los – zdobywając podróże nieznane. Zbliża się miasto w wysokiej architekturze – zahaczam o księżyc. Nie mogę się powstrzymać, macham nogami w te i w tamte. 28 listopada 2014. ®BaMa ______________ Foto: autorstwa własnego - wykonane w Muzeum Początków Państwa Polskiego, w Gnieźnie. Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Barbara Mazurkiewicz
Dołaczył/ła: 17.04.2010 21:22:39 Miasto: LubaczówData urodzenia: 1954-07-05 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Gęsiareczka...
Koronkowe widzenie ...
Powierzenie ...
W ramach wyobraźni...
Po tamtej stronie powietr...
Podeptać ciszę...
Autoportret III...
Boso...
"Zagrody nasze widzi...
Mój Anioł Stróż w opałach...
Nie unikam myślenia o Tob...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 1869 razy. » Dodano 4 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 4 osób. |
Użytkowników Online
|