E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

fot.net

świat się nie skończy
jak zatopiony lodowiec
po czubek chorobliwej bieli

gdy mrugnę staje się od nowa
jak zepsuty neon
uśmiecha się różowo

pod strzechą myśli
wiję gniazdo
pod nowe przekonania

trzymam przy ustach papierową serwetkę
pod stołem wyłamane palce

życie jak oswojone zwierzę
już nie warczy na mnie
gdy podaję dłonie
poznaczone bliznami

krzy