E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Iga o godz. 18:12:16

wyczarował magiczne, wiecznie żywe Bolero.
Tańczyła w hiszpańskim stroju,
wystukując obcasami rytm, podawany przez
werbel i tam - tamy.
Powtarzana melodia  początkowo nieśmiałym fletem,
wzmagała się dźwiękami klarnetów i saksofonów,
potęgowała emocje poprzez tubalne brzmienie
obojów i puzonów.
Obejmowała ciało tancerki ekspresyjnymi ruchami,
podrywała zalotnie spódnicę.
 
Mistrz szarpał struny, jakby mówił -
jestem Baskiem, jestem Baskiem.
Był nim po matce, osamotniony jej śmiercią,
w kruchej postaci, z ogromną wyobraźnią.
Zaskakiwał, zachwycał, inspirował.
 
Po latach w nowoczesnej scenerii światła i cienia
tancerze wyczuwali takt bosymi stopami,
kołysali melodyjnie biodrami w obcisłych trykotach,
kusili nagimi torsami i wężowymi ruchami.
Dominowały ramiona i dłonie kreślące
żywy tryptyk Ravel - Bolero - Bejart.

 
* Ida Rubinstein tancerka - Maurice Ravel dedykował jej Bolero
Ilustracja z internetu - grafika google - przedstawiająca Idę Rubinstein