E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

nie chcę wiele

tylko słów parę z uśmiechem

w moją stronę rzuconych

mów proszę

jednak zostaję sama

bez słowa

wychodzę donikąd i po nic

przed siebie

może wiatr przyjaciel

zdmuchnie łzy z policzka

krzyk w pół słowa zatrzyma

i na chwilę ze mną usiądzie

potem przeskoczy na drzewo

rozhuśta gałęzie

ucichnie by za moment

znowu znaleźć się przy mnie