E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Malgorzata Kiryjewska o godz. 14:45:33

najgorszymi słowami lżąc przeznaczenie
zastygła naga zmieniona w drzewo
ramiona rozłożone-ukrzyżowana
z dłońmi przybitymi do nieba

smagana przez deszcze
nieraz czoło stawiała wichurom
rany wydziobane przez czas
nie brzydzą lecz budzą współczucie
zaschła stężała krew
już nie razi purpurą

dziewicze piersi
pozbawione zasłony włosów i ramion
jak rozwijające się pąki róż
zapowiedź bujności kwiatów
którymi się nigdy nie staną

obnażone łono
strzeliste smukłe uda
w obronnym geście złączone
łuszczy się kora
niegdyś białej skóry alabaster
pocięty razami pejcza oprawcy

odchylona do tyłu głowa
zamknięte jak u śpiącej oczy
z wyrazem rozmarzenia nielicującym z cierpieniem
wygrzewa się w pierwszych promieniach wiosennego słońca
wyrzeźbiona światłocieniem

niedługo
jak co roku kwiecień się w niej zakocha
okryje welonem zielonych liści
i nie pytając o zgodę
w kwiatami przystrojonej leśnej katedrze
pojmie za żonę

a ona milcząca coraz bliższa nieba
i mocniej wrośnięta w ziemię
w zawieszeniu między życiem a śmiercią
rozrywana na części
między tym co duchowe a cielesne

żywy pomnik miłości
męczennica nieukojonej tęsknoty
trwa zamknięta w sobie
jak zjawa przepływając przez pory roku
i wciąż kocha dąb  wyrosły  na grobie jej chłopca
który poległ w trzydziesym  dziewiątym