E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

pragnę miłości jak każdy człowiek

lecz tej szczerozłotej prawdziwej

która nie jest pozorem uczucia

piękną fasadą słów i gestów

za którą nic się nie kryje

miłości która się nigdy nie kończy

wszystko zrozumie i wybaczy

pragnie uszczęsliwiać

gotowa życie oddać za uśmiech na twarzy

co świeci jak słońce

i jak słońce jest niezawodna

powraca zawsze z jasnym obliczem

nawet po najczarniejszej najdłuższej nocy

nie trzeba o niej pamiętać

wiązać supełków na pamięci

prawdziwa miłość nie zapomina

jak płuca oddychać i bić serce

jest odruchem bezwarunkowym

niezależnym od naszej woli

przepełnia myśli bez reszty

z krwią w żyłach krąży

jest życiem po prostu

nigdy nie kłam że kochasz

gdy to poczujesz to mi powiedz

to słowo nie może być puste

plastikowe kwiaty to potwarz

zerwane na łące choć zwiędną

chwilą szczęścia zapiszę w sobie

poczekam aż pewnego lata dla mnie zakwitną

i przyniesiesz mi je z tym słowem

nigdy tej chwili nie zapomnę