Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Oct
12
2024 |
Zapada przed i po burzy, ale już nie ta sama
dodany przez Kasia Dominik o godz. 07:25:16 A
A
A
Cisza, napięta struna ognistej kuszy, zanurzona w ponurej duchocie mroku. Ciężkim powietrzem wstrzymuje oddech. Każdy jej szmer, szelest, gniew zwiastuje. Niebo zawisa nisko, jak płaszcz z ołowiu, chmury kłębią się mgliści w dolinach. Sztormem zbliża się nieuchronnie, gdy liście drżą na drzewach jak trusia. Chwila zawieszenia i pierwszy grzmot! Drugi, trzeci i kolejne po sobie. Czas zaciąga hamulec, świat zamiera, serie piorunów tnie dzikie echo pod skosem. Artyleria salw błysków, ostrzał dźwięków. świetlista kanonada zburzonego pokoju, chełpi się w rynsztoku dżdżystego poranka. Nagle zapada cisza – ale już nie ta sama co przed. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Waluta niemająca przelicz...
W pejzażu pełnym lata, za...
Jakby życie miała w sobie...
Zapada przed i po burzy, ...
Z ziarna tęsknoty wzrasta...
Życie zakorzenione w poez...
Pomyśl moje imię a przybę...
A gdyby?…...
Nieopodatkowana...
w źrenicach innych mnie z...
W podziękowaniu za poetyc...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 82 razy. » Dodano 7 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 5 osób. |
Użytkowników Online
|