E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 11:14:08

 
Samolot tnie w paski błękit –
poprzez rysy próbuję dostrzec Boga.
Jest tu tak czysto i blisko, to takie słodkie
przeznaczenie.
 
Chciałam wykrzyczeć Tobie wszystko,
lecz uwięzły w gardle słowa.
 
Nadwątlony kręgosłup przylega
do fotela jak ulał.
Czekasz cierpliwie i Niebo,
które chmur nie zna.
 
Pozwalasz, że jeszcze się pobujam -
budzę motyle o  świcie.
 
Nie po to uciekam,
żeby pamiętać jakiemuś adamowi
co straszy piekłem -
życie z nim jest nie do wytrzymania.
 
Ląduję…znowu pada.
 
 
9 kwietnia 2016.
© BaMa