E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:23:39

Nim rozpostrze ramiona
i wzniesie się ku górze,
pełza po ziemi
w skorupie poczwary.

Próbuje się wzbić,
na próżno – zmięte skrzydła
są zbyt krótkie i słabe,
by dotrzeć do szczytu.

Z uporem dopina swego,
zwiewnie fruwa wśród kwiatów,
przysiada na chwilę,
jeszcze szybciej odlatuje.

W bukiecie aromatu łąki,
w kropli rosy,
w złocistym kłosie,
stygnie lekkością przemijania.

Jest nietykalny,
jakże kruchy
i niedościgniony,
na kilka godzin,
a może miesiąc…


Kasia Dominik
zdj. Pixabay